Van de Limburgse heuvels naar de Alpen van Tirol. Deel 3
En dan leer je vertragen, niet het snelle tempo van Nederland, niet de rat race, maar vertragen, mee bewegen met dat wat is. In de natuur maar ook in het hotel. In Berwang vertraag je vanzelf met wandelen, want alle straatjes gaan bergop en uiteraard steil bergaf! Mijn eerste opdracht in het hotel was; langzamer lopen! Mijn tempo was te hoog. Dat had voorheen nog nooit iemand tegen mij gezegd, maar het was echt een serieuze opdracht. En een ieder die mijn vrouwenlijn kent, weet dat dit heel moeilijk is voor mij. Als ik een praatje maakte of zelfs een kop koffie of een glas wijn dronk met een gast werd dit erg gewaardeerd. Tijd en oog voor elkaar. Natuurlijk is dit een andere branche, maar toch. Volgens mij gaat het hier in elke branche om. Of je het nu in het onderwijs, in de zorg of in de supermarkt werkt… tijd en oog voor elkaar is overal ver te zoeken. Hier is het een eis. Maar ook in het dorp is er tijd en oog voor elkaar. Even elkaar begroeten, stil staan, praatje maken. Het verbindt. Er wordt uiteraard ook heel hard gewerkt, begrijp me niet verkeerd. Vanuit het episch centrum van Berwang, lees een kroeg/hotel/restaurant beheert door Nederlanders, bouwde ik verder aan kennissen en vrienden. Van al bestaande vriendschappen naar vriendschappen met ‘Einheimischen’ en personeel van andere hotels en restaurants. Ons kent ons. Hier leeft ieder zijn eigen leven, maar we zijn er voor elkaar. Zeker indien nood aan de man is. Maar ook gewoon als er een flesje opgetrokken moet worden😉.
Mijn takenpakket in het hotel werd al snel uitgebreid met vervangster hoofd-huishouding in het weekend en gasten begeleidster. Het werken aan de receptie ging me steeds beter af. Ik heb zeer mooie gesprekken mogen voeren met onze bijzondere gasten. De gesprekken kwamen vaak op gang nadat zij mij de vraag hadden gesteld hoe ik in Berwang verzeild ben geraakt. Mijn verhaal inspireerde hen blijkbaar om zelf hun verhaal te doen. Ik heb o.a. gesproken met een gast die ziek was en helaas het seizoen erna niet meer onder ons was. Ik heb gesproken met een gast die ten huwelijk werd gevraagd in ons hotel en inmiddels mama is van een prachtige dochter. Ik heb gesproken met een gast die recent een CI had gekregen en haar ervaring daarover met mij wilde delen. Het mooiste gesprek was met een heuse gravin! Veel prachtige levensverhalen mogen aanhoren (zou er een boek over kunnen schrijven)………omdat er vertraging is…..…omdat we tijd hadden voor elkaar. Ook dat is geluk! Hoe eenvoudig kan het zijn?
