…….de deur van mijn praktijk staat open voor iedereen…….
Omdat er wat verwarring ontstond heb ik de naam aangepast:
Esther Verhooren Coaching;
Begeleiding van kinderen en hun ouders…..en alle andere kinderen tot 100 jaar.
Welkom.
Liefs Esther
Begeleiding van kinderen en hun ouders……..en alle andere kinderen tot 100 jaar.
Bemoei je met jezelf……!!
Oh dat zeiden we zo vaak als kinderen tegen elkaar…..
Bij je eigen zaken blijven, dat zegt Byron Katie. (The Work)
Zij zegt dat veel van onze stress wordt veroorzaakt doordat we mentaal buiten onze eigen zaken leven.
Er zijn in deze wereld drie soorten zaken:
-die van mij
-die van jou
-die van God
Wanneer ik mij mentaal in jouw zaken meng; ‘jij moet een baan’, ‘jij moet beter voor jezelf zorgen’ of wanneer ik me zorgen maak over Gods zaken; ‘zorgen over oorlog, ‘zorgen over wanneer ik zal sterven’……….dan is het effect afscheiding…….dan leef ik in stress.
Bv wanneer je denkt ‘mijn moeder begrijpt mij niet’ ervaar je waarschijnlijk een gevoel van eenzaamheid. Ze ziet je niet. Waarom niet, denk je? Je bent wellicht ook boos op haar.
Je bent dus bezig in HAAR ZAKEN.
Ze moet in ieder geval veranderen;
En je partner ook;
En je kind ook;
En je broer ook;
En je vriendinnen ook;
En zéker je baas;
Want we weten zeker, dat wanneer ze dat doen, álles beter wordt. Ze moeten het gewoon nog even ‘zien’ en ‘doen’.
Denken dat we weten wat het beste is voor anderen, zelfs uit naam der liefde, is pure arrogantie en het resultaat is zorg, angst en waarschijnlijk flinke ruzie. En oh wat zijn we hier toch veel mee bezig. Onze kinderen en onze partners etc ‘adviseren’ wat zij beter kunnen doen. En dan ook nog vaak een advies geven waardoor wij ons beter gaan voelen. (denken we)
Dus, zegt Byron Katie, als je de volgende keer stress of angst voelt, vraag je dan af in wiens zaken je mentaal zit……de vraag kan je terug brengen naar je schitterende zelf. Er is namelijk geen afscheiding. Alles zit in jou….gedachten zitten in jou……de verandering ben jij. Het is het onderzoeken waard. Het gaat je rust geven én een meer relaxte omgeving….that’s for sure.
Weet ik wat goed is voor mij?
Dát is het belangrijkste om aan te werken.
Als je dat doet……..zullen jouw kinderen dit voorbeeld volgen. En dat zou toch prachtig zijn?
Dus bemoei jij je lekker met jezelf…….!!
To be continued,
Liefs Esther
Mooie vrouw is voor mij een pleonasme zoals witte sneeuw of groen gras.
Beetje kriebelig word ik ervan, als men spreekt over ‘een topper’ en ‘wijze mooie vrouw’.…
Ik krijg die kriebels omdat er vaak een waardeoordeel aan hangt. Hiermee wil ik niet zeggen dat je niet super trots op jezelf mag zijn als je iets te geks bereikt hebt. Please do!
Maar het kan nooit zo zijn dat je pas een mooie vrouw bent als je maatje 38 hebt, als je alle ballen in de lucht kunt houden, als je inspirerende teksten schrijft, als je veel geld verdiend of als je mega ver op reis bent geweest.
Nee, je bent óók een mooie vouw als je maat 42 hebt, als je vaker nee zegt, als je schijt hebt aan inspirerende teksten op facebook, of als je het liefste in je eigen tuin op vakantie gaat.
Zo lang jij je maar happy voelt!
Laten we die waardeoordelen eens loslaten.
Voor mij is zelfs de bitch waar iedereen last van heeft een mooie vrouw, of de chagrijnige schooljuf, of die hele introverte grijze muis…….allemaal vrouwen met een masker op om zichzelf te beschermen…..tegen……wat dan ook. Allemaal in strijd met iets in zichzelf zoals velen van ons.
We hoeven geen vriendinnen te worden met de bitch, ik kan er wel met andere ogen naar kijken. Ik kan een vrouw zien die misschien het ’s avonds in de armen van haar partner huilt omdat ze ooit misbruikt is en nu met haar brutale mond de mensen op een veilige afstand houdt. Zomaar een voorbeeld.
Kijk met liefde naar de bitch…..zie haar pijn.
Kijk met liefde naar de chagrijnige schooljuf……zie haar struggle.
Kijk met liefde naar de introverte grijze muis…..zie haar onzekerheid.
Kijk met liefde naar elke vrouw…..iedere vrouw is mooi.
Kunnen we het zo zien, lieve geweldige mooie vrouwen? Zullen we met liefde naar elkaar kijken?
To be continued,
Liefs Esther
‘Welk kind heeft er nou geen reden om over zijn ouders te huilen’
Friedrich Nietzsche
Nietzsche is een filosoof…..dus je kunt het er mee eens zijn of niet…..
We kunnen allemaal op- en/of aanmerkingen hebben op onze ouders. Wat ze fout hebben gedaan of anders hadden moeten doen.
Sommige kinderen hebben het zwaarder te verduren dan anderen. Maar elke ervaring telt.
Neem nou eens de gemiddelde ouder. (Als die al bestaat)
We doen allemaal ons ‘best’. Naar eigen inzichten en ideeën over de opvoeding.
Als we een beter idee hebben of een ander inzicht verwerven, passen we ons ‘best’ aan en doen we het ‘beter/anders’.
En zo gaan we maar door….
En zo is het precies goed….
En zo deden onze ouders dat ook….
En onze voorouders ook….
En onze kinderen zullen het ook zo gaan doen….
We hoeven het daarom allemaal niet mooier te maken dan het is.
Staar je vooral niet blind op de mooie plaatjes van andere ouders met hun gezinnen op social media.
We schommelen namelijk allemaal van verdrietige, moeilijke momenten naar vrolijke, gelukkige momenten en weer terug.
Zolang je maar in beweging blijft is het goed. Zo is het leven.
Als de opvoedingspijn echter té zwaar is, kijk dan naar dit stuk/trauma. Kijk naar de opvoedingspijn van jouw ouders. Als je dat proces aangaat zul je ook de positieve wortels zien die je hebt gekregen! Er is vast ook veel vreugde geweest en heel veel liefde….
Maar niets moet, jij bepaalt, het is jouw leven, jouw tempo, jouw proces……jouw pijn.
Beloof jezelf dan wel af en toe ook eens terug te schommelen naar de vreugdevolle tijden.
To be continued,
Liefs Esther
Heb er lang over getwijfeld of ik deze blog wel zou schrijven.
Hij zou misschien niet zo goed kunnen vallen bij mensen zonder kinderen, bewust of onbewust kinderloos, en dat begrijp ik heel goed.
Toch besloten om het te schrijven omdat “het geschreven wil worden”……
Soms, heel soms denk ik wel eens:
“Had ik maar geen kinderen gekregen”…..
Deze woorden vragen natuurlijk om een uitleg.
Deze woorden komen vanuit een diepe, zeer diepe laag, op een diepe laag van zielenpijn.
Deze woorden zeggen niet, het kind is mij tot last.
Deze woorden geven aan dat mijn moederhart wel eens bloedt.
Het bloedt omdat mijn kind lijdt.
Als moeder wil je je kind beschermen tegen pijn, verdriet, gemis, misbruik, angst, tegenslag…….dat gaat je natuurlijk nooit lukken. Het kind gaat z’n eigen weg, met z’n eigen processen , met z’n eigen mensen om zich heen. Dat “weet ik”. Het kind wijst óns zelfs vaak de weg door ons deze processen te spiegelen, ook dat “wéét ik”.
Maar wat ik soms voel is een hartverscheurende machteloosheid…….
denk aan je kind dat een moeilijke start heeft bij de geboorte en knokt voor z’n leven…..
aan je kind dat gepest wordt,
aan je kind dat misbruikt wordt,
aan je kind met een cognitieve beperking,
aan je kind met een lichamelijke beperking,
aan je kind dat zich “uit de kast worstelt”,
aan je kind dat zichzelf snijdt,
aan je kind dat zichzelf van het leven wil beroven,
aan je kind dat zo moeilijk vrienden kan maken,
aan je kind dat lijdt vanwege haar kinderen,
aan je kind dat gaat scheiden,
aan je kind dat zijn/haar levenspartner verliest,
aan je kind dat (ongeneeslijk) ziek is……..
aan je kind dat gestorven is.
Het lot beslist; diep vertrouwen en overgave kan ik oproepen en ik kan er zelfs met liefde naar kijken……..soms met gemak, maar soms moet ik het uit mijn tenen halen……en soms dan schreeuwt mijn moederhart het uit……
Kost wat kost had je het kind dit allemaal willen besparen…….
Wij moeders overleven dit wel, zoals zoveel (oer) moeders ons zijn voorgegaan.
Als we uitgehuild zijn, hervinden we onze kracht weer, blijven we dichtbij ons zelf…..en steunen we onze prachtige mooie lieve kostbare wezentjes weer op hun levenspad en vieren samen met hen de mooie gebeurtenissen……..
met een gelukkig moederhart
To be continued,
Liefs Esther
Let it go…..zingt Elsa het uit in de film Frozen……ze is er helemaal klaar mee. Maar helaas voor Elsa is haar zus Anna er helemaal niet klaar mee……
Loslaten het is zo’n trendy woord.
Als iemand “gedoe” heeft, met name door een ander, roept de omgeving al heel snel “moet je loslaten”….
Loslaten is niet hard en stoer roepen “ik ben er helemaal klaar mee”, “ik laat het los” en dan vervolgens het ’s nachts niet kunnen slapen. Of de hele dag een knagend/wringend gevoel in je buik hebben. Dan heb je niet écht los gelaten.
Loslaten; zo makkelijk gezegd, vaak zo moeilijk om te doen.
Waarom?…..Omdat loslaten in veel gevallen juist in eerste instantie niet de beste oplossing is. Het “gedoe” heeft een functie; ga er door heen; doorleef het; leer er iets van….misschien lost het wel iets op, wat je nooit had verwacht. Het “gedoe” is er niet voor niks. Belangrijk is dat JIJ ZELF bepaalt wanneer je iets loslaat. Wanneer JIJ eraan toe bent! Niet je omgeving, geen enkele therapeut, geen enkele cursus……alleen jij. Jij houdt vast zolang jij dat wilt…….
Jij bepaalt wanneer je die geliefde loslaat…….die niet altijd zo goed voor je is.
Jij bepaalt wanneer je jouw partner loslaat……..die jullie gezin mee de diepte in trekt.
Jij bepaalt wanneer je je kind loslaat……..dat eigenlijk zelfstandig een proces moet aangaan.
Jij bepaalt wanneer je je ouder loslaat……..ondanks dat jullie relatie teleurstellend is.
Jij bepaalt wanneer je die baan loslaat…….die niet meer bij je past.
Jij bepaalt wanneer je die vrienden loslaat……..die toxisch voor je zijn.
En al dit mag je zonder schaamte of schuld gevoel doen, en vooral zónder uitleg te geven aan de buitenwereld.
Als het moment dat je écht wil loslaten dan toch is aangekomen dan VOEL je dat. Dan is het tijd om een stap te zetten. Een hele belangrijke stap……écht loslaten met of zonder hulp. Afscheid nemen en vanaf een afstand er met liefde naar kijken. Dan is er rust in je lijf, je hoofd, je hart en zeker in je ziel.
DAN KLOPT HET…..
En Elsa…………maar goed dat Anna nog niet toe was aan loslaten….het was ploeteren voor beiden, hele gevechten vonden nog plaats maar uiteindelijk overwon de liefde…..
Sprookjes zijn de mooiste metaforen van onze innerlijke wereld 🙂
To be continued,
Liefs Esther
Voor ouders en kinderen die hulp kunnen gebruiken bij een echtscheiding.
Het boek hoort bij Het Zandkastelen programma.
Het Zandkastelenprogramma is een programma dat bedacht is door M. Gary Neuman en Patricia Romanowski.
In verschillende staten in de USA wordt dit programma verplicht ingezet bij echtparen die willen gaan scheiden. De echtscheiding wordt pas officieel uitgesproken als ze aan Het Zandkastelen programma hebben meegedaan. Strak plan mijns inziens.
Ook in Nederland wordt Het Zandkastelen programma gebruikt.
Het boek neemt je mee in het proces van een scheiding.
Je komt de volgende items tegen:
• Het ouderschap na de scheiding.
• Hoe kinderen de scheiding ervaren.
• Inzicht in alle levensfasen van een kind en hoe het kind op deze leeftijd een scheiding ervaart. (0 -17 jaar)
• Tips over hoe je op deze verschillende leeftijden een scheiding het beste uit kunt leggen.
• Wat te doen als je als ouders veel ruzie maakt.
• Wat het betekent als de andere ouder dan ook daadwerkelijk gaat verhuizen.
• Hoe om te gaan met gezag en de omgangsregeling.
• Het ouderschap in een éénoudergezin.
• Omgaan met veranderingen na de scheiding.
• Een nieuwe geliefde.
• Het stiefgezin.
Het boek is mi uitermate geschikt. Het bevat namelijk niet alleen theorie maar ook leuke activiteiten die je rondom dit thema samen met je kind(eren) kunt doen. Zoals, woordspelletjes, koken, bakken, lezen, rollenspellen, knutselen. Het is niet nodig dit hele boek te lezen. Je kunt er specifieke hoofdstukken uit nemen.
Het proces van scheiden blijft een emotionele achtbaan met vele verdrietige momenten voor alle partijen. Maar ik weet zeker dat het je kind(eren) leert om zijn/haar gevoelens op een goede manier te verwerken en te uiten.
Persoonlijk heb ik veel aan dit boek gehad. Raad het dan ook iedereen aan. Het mooiste zou zijn als je dit nog samen met je (ex) partner kunt oppakken. Zo niet, dan beter één ouder met kennis en inzicht dan géén ouder.
Liefs Esther