We kunnen allemaal op- en/of aanmerkingen hebben op onze ouders. Wat ze fout hebben gedaan of anders hadden moeten doen.
Sommige kinderen hebben het zwaarder te verduren dan anderen. Maar elke ervaring telt.
Neem nou eens de gemiddelde ouder. (Als die al bestaat)
We doen allemaal ons ‘best’. Naar eigen inzichten en ideeën over de opvoeding.
Als we een beter idee hebben of een ander inzicht verwerven, passen we ons ‘best’ aan en doen we het ‘beter/anders’.
En zo gaan we maar door….
En zo is het precies goed….
En zo deden onze ouders dat ook….
En onze voorouders ook….
En onze kinderen zullen het ook zo gaan doen….

We hoeven het daarom allemaal niet mooier te maken dan het is.
Staar je vooral niet blind op de mooie plaatjes van andere ouders met hun gezinnen op social media.
We schommelen namelijk allemaal van verdrietige, moeilijke momenten naar vrolijke, gelukkige momenten en weer terug.
Zolang je maar in beweging blijft is het goed. Zo is het leven.

Als de opvoedingspijn echter té zwaar is, kijk dan naar dit stuk/trauma. Kijk naar de opvoedingspijn van jouw ouders. Als je dat proces aangaat zul je ook de positieve wortels zien die je hebt gekregen! Er is vast ook veel vreugde geweest en heel veel liefde….

Maar niets moet, jij bepaalt, het is jouw leven, jouw tempo, jouw proces……jouw pijn.
Beloof jezelf dan wel af en toe ook eens terug te schommelen naar de vreugdevolle tijden.

To be continued,

Liefs Esther