Van de Limburgse heuvels naar de Alpen van Tirol. Deel 2

Een zomerseizoen werken in een hotel…..alleen een slaapkamer tot mijn beschikking, vijfdaagse werkweek ipv vier (op school) en de helft van mijn loon.

Wat zo aantrekkelijk leek was het aanvankelijk helemaal niet zo geweldig. Door de stilte en de rust, lees; niet hoeven poetsen, koken, wassen, geen vergaderingen, geen nascholing, geen kinderen om me heen….. ontstond een stilte, een leegte. Natuurlijk was ik al op de hoogte van de fenomenen, mediteren en me-time. Maar zo dichtbij de natuur, in een ander land, zonder familie maakt het next level. Mijn hele leven kwam voorbij, alles nog een keer onder de loep gelegd. Ook het rouwen over mijn moeder kon plaatsvinden. Daarnaast starten met een nieuwe baan waarbij je gewoon weer onderaan de ladder begint en alles opnieuw moet leren, in een andere taal, met nieuwe collega’s. Een spannende ziekenhuisopname van Kiki in Nederland nog tussendoor. Al met al niet de meest rustige fase in mijn leven. Ik heb vele tranen gelaten. Als vrienden me bezochten kon ik alleen maar huilen als ze weer vertrokken. Waar was ik aan begonnen? Doorzettingsvermogen werd gevraagd. Maar gelukkig had ik steun vanuit Nederland en van een inmiddels opgebouwde vriendinnengroep in Berwang. Dat helpt, maar je moet het uiteindelijk zelf doen!

Na een aantal maanden en een bezoekje van mijn dochters aan mij, kwam er rust en routine. Bij mijn dochters was er acceptatie en zelfs groei te bespeuren. Bij hen was er ook ruimte ontstaan om te groeien onder moeders vleugels vandaan. Zelfs het contact met hun vader verbeterde zeer sterk omdat ik als ‘über-Mutter’ niet meer fysiek aanwezig was. Hij kreeg daardoor meer ruimte en heeft deze dan ook met twee handen aangegrepen. Ik bracht meer tijd dan ooit in de natuur door. Als ik na een avonddienst de straat overstak, liep een dasje met me mee. Tijdens een kop koffie op mijn balkon kon ik de vele hertjes en vosjes in mijn achtertuin aanschouwen. En bijna aan het einde van het zomerseizoen, na een prachtige activiteit met de gasten in de natuur, voelde ik mijn hart overlopen van geluk. Ik kon het fysiek waarnemen. Ik wist het zeker; ik had nog nooit zo weinig verdiend en ik had nog nooit zo weinig materie om me heen, maar ik was ook nog nooit zo gelukkig geweest. Dit was het beste dat ik ooit voor mezelf heb gedaan.