Van de Limburgse heuvels naar de Alpen van Tirol. Deel 4
Het ‘Dorffest’…..dit feest verdient het om beschreven te worden. Een drukte van jewelste in het hotel, althans de ‘Einheimische’ hadden het er maar druk mee. Vanwaar de reuring? Nou het Dorffest zou weer, na jaren afwezigheid door Covid, weer eens plaats vinden. Het evenement van het jaar. Het enthousiasme was in het hele dorp te bespeuren. Mijn (jonge) ‘Einheimische’ collega’s dachten na over kleding, haarstijl en welke taarten ze zouden bakken voor die dag. Ze werden ook allemaal direct vrijgeroosterd. Niet alleen om te feesten, maar vooral ook om mee te helpen als vrijwilliger. (Ps ook mijn Nederlandse vriendinnetjes werden geacht mee te bakken hoor). Nou mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Dit moest wel groots worden. Het hele dorp in rep en roer. Op de dag zelf moest ik werken tot half vier. Mijn baas en bazin gingen al eerder in vol ornaat, lees Lederhosen en Dirndl de deur uit. Omkleden en met vrienden en mijn meiden ook naar het dorpsplein. Tot mijn verbazing was het niet groot en luidruchtig, zoals het Oktoberfest in München of Sittard, maar gemoedelijk, intiem. De sfeer was puur en verbindend. Mijn jonge vrouwelijke collega’s in degelijke dirndls met ingevlochten haar. Niet als een verkleedpartij maar als ‘zondagse kleding’. Voor mijn gevoel was er amper iemand bezig met zien en gezien worden, maar was men vooral bezig met samen zijn, met het leven vieren. We hebben genoten tot in de late uurtjes. Weer een portie geluk.
Nu hoef je natuurlijk hiervoor niet naar Oostenrijk te emigreren. In genoeg dorpen vind je deze gemoedelijkheid en traditie terug. Zo ook in mijn eigen Nederlandse dorpje. Deze maand organiseert De Jonkheid, een vereniging die ik een warm hart toedraag, de meifeesten. Een prachtige traditie waarin de dennenstrijd, mei-den opzetten en het uitroepen van de meikoningin centraal staan. Dichtbij is er ook enthousiasme, dichtbij is er ook samen en gemoedelijkheid, dichtbij hebben we ook een prachtig ‘Dorffest’, je moet het alleen willen en blijven ‘zien’.
